...

Benliğimi, ruhumu sömüren birşeyler var...
İçten içe eriyorum.
Binlercesi gibi "Kapitalizm"i suçluyorum!
Bunun için haykırırkan bile bir parçası olmaktan utanç duyuyorum!
İnsanları izliyorum sefalet içinde kıvranan, ışığı olmayan
Kafamı kaldırıp baktığımda insanlığımdan nefret ediyorum,
Güneşime mani olanları gördüğümden.
Gökdelenlerinin parlak camlarından yansıyan ışık ile bakıyorum hayata,
Gördüğüm manzaradan bin defa daha kahroluyorum!
Aslında en mühimi gün geçtikce endişelerimin üzerine yenilerini ekliyorum!